MAGNIFIER – portal społeczno-kulturowy
Mieliśmy nie tak dawno przełom starego i nowego roku… Multum postanowień, nowe wyzwania, w tym m.in. czytelnicze. Ponownie przeczytam tyle i tyle książek, czy będę czytać tyle i tyle minut dziennie. I owszem, jest to pewnego rodzaju motywacja do tego, by czytać, zwłaszcza że co jakiś czas docierają do nas dane, że coraz więcej Polaków […]
Nie mam w zwyczaju sięgania po romanse, jednak raz na jakiś czas się zdarzy. Może niekoniecznie świadomie, ale się zdarzy. I jeśli byłby to dobrze napisany romans, nie byłoby w tym żadnego problemu. Gorzej jednak, gdy jest to romans, gdzie po pierwszych stronach całą historię da się już opowiedzieć bez czytania.
Madeleine Thien jest finalistką Nagrody Bookera. Zachwyciła się nią sama Alice Munro. Jej najnowsza powieść zatytułowana Nie mówcie, że nie mamy niczego to bez wątpienia „opowieść o miłości, nadziei i o tych, którzy nigdy nie zdołali sobie przebaczyć”.
Pierwszą część autorstwa Andrei de la Barre de Nanteuil z ilustracjami Lovisy Burfitt zatytułowaną Historia Mademoiselle Oiseau byłam zachwycona, dlatego też z wielką chęcią sięgnęłam po część drugą Mademoiselle Oiseau i listy z przeszłości.
Radość życia to bez wątpienia tytuł, który zapewne niejedna osoba mogłaby wyśmiać. Zwłaszcza w dzisiejszym świecie, w którym wszystko jest bardzo płytkie, krótkotrwałe. I choć mnie i autorkę dzieli spora różnica wieku, to trzeba przyznać, że mimo wszystko ma rację, a radość życia trzeba potraktować z nieco inną perspektywą.
Czy książka o tym, jak strych przemienia się w pomieszczenie mieszkalne może być ciekawa? Okazuje się, że tak, i do tego wciąga do tego stopnia, że da się ją przeczytać jednym tchem!
Brak pogodzenia się z przeszłością to ciekawy temat na książkę, zwłaszcza, gdy jest dobrze napisana. Jednak Dwa Oblicza autorstwa autorstwa Agnieszki Bednarskiej okazują się być dużo bardziej skomplikowane, niż na początku może nam się wydawać.
Miasta przyszłości, rozwinięte, specyficzne, próbujące sprostać wygórowanym oczekiwaniom. Paulina Wilk w swojej książce Pojutrze stara się przybliżyć specyfikę dziewięciu miast.
Dan Brown przyzwyczaił już swoich czytelników do pewnych rzeczy. Do Roberta Langdona, bardzo prostego stylu pisania, akcji trzymającej się kupy i pewnego rodzaju ratowania świata. Przyzwyczaił nas, jednak w Początku już od pierwszych rozdziałów wiadomo, że coś jest jednak inaczej i niekoniecznie będziemy mieć powtórkę z rozrywki.
Mocna, brutalna, wciągająca, szczera do bólu. Wulgarna i poruszająca… Obok Księgi nocnych kobiet nie da się przejść obojętnie. Powieść Marlona Jamesa może wcisnąć w fotel i poruszyć czytelnika dogłębnie.